یادم است یکی از سوال هایی که در دوره نوجوانی در ذهنم شکل گرفت و سال های زیادی گذشت تا توانستم جوابش را پیدا کنم این بود که "دقیقا چه تفاوتی بین غرور و اعتماد به نفس هست که اولی را ناپسند می دانند و دومی را پسندیده؟" سوالی که کم کم متوجه شدم خیلی از افراد دیگر هم دچارش هستند. بعضی از پرسش ها شاید ارتباط زیادی با زندگی روزمره آدم نداشته باشند اما اگر برای سوالاتی مثل این پاسخ شفافی پیدا نکنیم احتمالش زیاد است که به قول معروف "یا از این ور بوم بیفتیم یا از آن ور بوم" و دست آخر هم هیچوقت به ارزیابی درستی از رفتار خودمان نرسیم.
من برای اینکه بفهمم غرور چیست و چرا بد است زمان نسبتا زیادی را صرف کردم ولی دوست دارم کسانی که صادقانه به دنبال حل این معما هستند زودتر و آسانتر به جواب برسند. برای همین اگر بتوانم در این باره مطالبی را بنویسم که حداقل برای برداشتن اولین گام در این مسیر گویا و روشن کننده باشد و ذهن خواننده را در جهت صحیحی قرار بدهد بسیار خوشحال و شاکر خواهم شد.
یکی از مهمترین اصول کار من در کارگاه هایم پرسیدن انواع سوالات مقدماتی و وادار کردن اعضای گروه به بارش مغزی قبل از ورودم به بحث اصلی است. یکی از فواید عالی این کار این است که قبل از اینکه حرف خودم را بزنم از این طریق می توانم از محتوای ذهن مخاطبم مطلع شوم و مطالبم را به سمت و سویی که او نیاز دارد جهت بدهم و در نقش یک گوینده صرف ظاهر نشوم که قرار است در زمان مشخصی سخنرانی مشخصی را ارائه بدهد و بس. لذا می خواهم از شما دوستانی که این یادداشت را می خوانید تقاضای همکاری کنم تا با فکر کردن و جواب دادنتان به سوالات زیر –به هر اندازه ای که می توانید- خود شما زمینه و مقدمه خوبی را برای وارد شدن و پرداختن به این موضوع مهم و کاربردی فراهم کنید. و اگر به هر دلیلی نمی توانید پاسخ بدهید یا انگیزه ای برای این کار ندارید باز هم واکنش بدهید چون بازخورد شما هرچه که باشد برای من مفید خواهد بود؛ حتی اگر از نوشتن در این باره منصرفم کند!
و اما پرسش های مقدماتی:
- از نظر شما این موضوع چقدر اهمیت دارد و چرا؟
- آیا شما تا به حال با این مسئله درگیر بوده اید؟ اگر جوابتان مثبت است، از چه نظر و چطور؟
- اساسا شما چه تعریفی از غرور دارید و فکر می کنید چه فرقی با اعتماد به نفس دارد که باعث می شود اولی را بد بدانیم و دومی را خوب؟
- آیا این مهم است که انسان خودش را از دچار شدن به غرور محافظت کند؟ اگر بله، به چه دلیل؟
- شما ریشه غرور را در چه می بینید و فکر می کنید در چه صورت کسی دچار این صفت می شود؟
- خودتان را فرد مغروری می دانید؟ به چه دلیل؟
- تا به حال از غرور کسی لطمه دیده اید؟ اگر بله، درباره تجربه تان کمی توضیح دهید.
- آیا ارزش دارد یک نفر برای درمان غرورش سال ها وقت و انرژی صرف کند؟
قصدم این است که برای سهولت خواندن، پاسخ های شما را در صفحه اصلی وبلاگ قرار بدهم. چنانچه کسی ترجیح می دهد به طور ناشناس در بحث شرکت کند، اطلاع بدهد تا صرفا پاسخش را با نام مستعارش منتشر کنم.
پیشتر، از همه دوستانی که در این گفتگوی مفید شرکت می کنند، صمیمانه سپاسگزاری می کنم و آماده دریافت هر نوع نظر و پیشنهادتان هم هستم.
با سلام
من سعی میکنم مطالبی که در این زمینه به ذهنم میرسند رو بنویسم. تصوری که از ادم های مغرور دارم ممکنه مثلا به زمانی برگرده که در حال اظهار نظر در مورد مساله ای بودم و اون فرد به سرعت سعی کرده نظر خودش رو القا کنه و بگه اصلا اینطوری که تو میگی نیست و تجربه ی من یا نظر من هست که درسته. این مساله درحالی هست که ممکنه اون عقیده درست باشه ولی نه در همه ی موارد.
من فکر میکنم تفاوت غرور و اعتماد به نفس این هست که اگر فردی اعتماد به نفس نداشته باشد دچار خود کم بینی می شود و در کارهایش به موفقیت نمیرسد اما اگر غرور داشته باشد به این علت که خیلی به درستی عقاید و رفتارها و افکارش اعتماد دارد دچار خطا می شود و وقتی هم که نادرست بودن رفتار و افکارش رو قبول نکند موجب می شود که دیگران برای او اعتبار و احترامی قائل نباشند. زیرا هر انسانی ممکن است اشتباه کند من فکر میکنم در روابط ما با یکدیگر ان قدر زوایای پنهان و پیچیده وجود دارد که ممکن است یک زمانی به این نتیجه برسیم یک جای کار را اشتباه کردیم که ممکن است تا آن زمان حتی به ذهنمان هم خطور نمیکرد که ممکن است این جای کارمان ایراد داشته باشد و وقتی دچار غرور باشیم و نخواهیم آن مساله یا رفتار را درست کنیم باز هم در موقعیت های مشابه دچار اشتباه خواهیم شد.
اعتماد به نفس به انسان کمک می کند با اتکا به قدرت تصمیم گیری عقلانی خود به انجام کارهایش بپردازد ولی غرور ممکن است کاری کند که انسان متوجه اشتباهاتش نشود.
این ها درک و دریافت من از غرور و اعتماد به نفس بود.
منتظر نظرات دیگران و شما در این زمینه هستم.
سلام
چیزی که می خوام بگم بیشتر از دیدگاه اخلاق است چون فکر میکنم انسان همیشه در پستی بلندی های اخلاقی گیر می کنه واین که واژه ای مثل غرور در زبان ما یک واژه ی بسیار کلی است این که آدم به چیزی مغرور باشه که سرمنشا اون چیز رو خودش بدونه بدون ذره ای تردید همان غرور از دیدگاه مذمت شده اشمی شود وبلافاصله سقوط می کنه اون هم با کله!اما اگه همین آدم در مورد همین موضوع شاکر باشه وآنچه را که بدست آورده از لطف وکرم پروردگار بداند سقوط که نمی کنه هیچ صعود هم می کنه
به نظرمن اعتماد به نفس بعنی اعتماد به آنچه در اختیار داری که یکیش می شه همون خدا که همی چی رو برا انجام کارها داده ومیده
وشاید غرور بشه اعتماد به نفس بدون خدا